Ağustos 08, 2010

El

Ses yok.
Çıt bile yok.
Zamansızdı.
Zamana kaldı.

Yaşamak ile ölmek arası bir yerde
Uzakta beklemek.
Hatta beklememek.
Durmak.
Sadece durmak.
Öylece.
En uzakta.
Dokunulmaya korkan
Ve takrar dokunulmayacak olan.
Annenin, sen kırmayasın diye
Ortalıktan kaldırdığı cam bir vazo misali.
Kırılırsa,
Elim kesilir çünkü.
Elim...
En güzelim!
Kim bilir,
Belki en beyazım.
El.
Elim,
Ben en çok seni severim.