Mayıs 17, 2011

Motosikletli Kız

BİRAZ KAHVE KOKUSU, BİRAZ UYKUSUZLUK, ÇOKÇA DÜŞÜNCE.

ALINAN YENİLGİLER, KAYBEDİLEN HAYATLAR, UNUTULAN ÖZGÜRLÜK, KÖLESİ OLUNAN ALIŞKANLIKLAR.


Beni tam olarak neyin tetiklediğini bilmiyorum. Bir afyon patlaması bu. Bir yenilgi, yalnızlık hissi, uyku/uykusuzluk, yitirilen hayaller, alınan darbeler, kendi kendimle hesaplaşmalarım, güvenimi yitirmiş olmam, yanlış kurulan arkadaşlıklar... Belki bunların sadece 'bir' tanesi yahut 'hepsi'. Her ne ise buna sebebiyet veren şimdilerde beni hayata bağlayan ile aynı nitelikte karşımda/içimde duruyor.

Bu aralar en büyük tesellim aklımı hala yitirmemiş olmak. Aslında tam olarak teselli denemez buna lakin bu akıl bana, almam gereken 'yol'u hatırlatmış durumda. ''YOL''. Evet.

Bu bir yol hikayesi. Motosikletli bir kızın yol hikayesi. Motosiklet mi? Henüz sahip olunamadı kendisine. Ancak bir çocukluk hayali. Tıpkı mavi saçlar gibi. YOL'da bir dinlenme molasında kendisine sahip olunacak.

Bakmamak lazım öyle boş boş bu satırlara. YOL'a illa bir araçla mı çıkmak lazım?


Benim ayaklarım var. Yıllardır beni ayakta tutan. Ayaklarım. Şimdilik benim YOL arkadaşlarım onlar.